توجه: اونایی که تو فضای بحثهای غیر علمی رشته معارف اسلامی فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق نیستند؛ این مطلب رو نخونن! یا اگه می خونن نتیجه گیری نکنن! یا اگه می کننن نتیجه گیری شون رو هماهنگ کنن که دچار اشتباه نشن.
۱- تو رستوران نشسته بودیم. (نه اینکه امام صادقی ها تو رستوران غذا بخورن، نه! به سلف می گن رستوران!) بحث بود که دانشگاه باعث شده اساتید رشته معارف اسلامی فرهنگ و ارتباطات نتونن تو دانشگاه و در خدمت بچه های رشته بمونن و از دانشگاه یا دانشکده برن. آقای جبلی رو که ما هشتاد و چهاری ها اصلا ندیدیم. سردار رسانه ای جنگ سی و سه روزه لبنان هستند. دکتر رضی که شبکه العالم رو می گردونه. دکتر همایون که معاون وزیره. دکتر مهدوی کنی که دانشگاه رو می گردونه. (ایشون مدیر حوزه ریاست دانشگاه هستند.) دکتر فیاض که تحویلش نمی گیرن. دکتر باهنر هم که از ریاست دانشکده کنار رفت. دکتر الویری و دکتر عودی هم گرچه دکترای فرهنگ و ارتباطات نبودند ولی تو دانشکده فعال بودند. رفتند. فقط یه <آشنا> مونده. دکتر حسام الدین آشنا. طولانیش نکنم. آخره وقته سایت رو دارن می بندن. سر میز رستوران مشغول این حرفها که یکی گفت به هشتاد و ششی ها بگیم پروژه درس کارگاه رو درباره آقای آشنا بسازن! اسمش رو بذارن : <<آخرین بازمانده>>
چند ساعت بعد، سر میز شام
۲- خبر اومد که دکتر به سمت سخنگوی شورای عالی امنیت ملی (انرژی هسته ای!) منصوب شد!
خوشحال بودیم. گرچه ما (سیستم دانشگاه امام صادق) قدر دکتر آشنا رو نمی دونیم؛ هنوز هستند افرادی که می دونن. ناراحت بودیم که چرا درخت دانشگاه امام صادق این میوه های رسیده اش رو دور می اندازه؟ چرا ازشون استفاده نمی کنه؟ یادتون هست همین چند روز پیش بود که تو وبلاگ پاورقی نوشتم که حقوق دکتر آشنا، ابراهیم فیاض و... نصف شد! ؟
۳- نتیجه: فیلم آخرین بازمانده ساخته نمی شود!
شاید تعجب کرده باشید، ولی این جمله رو تا حالا چند بار شنیده ام. کد بالایی ها وقتی ما رو می بینند، خدا را شکر می کنند که مثل ما نشدند. مگه ما چه مونه؟
ما چیزیمون نیست. دانشگاه برای هشتادوچهاری ها یه جوریه! یه طوری که اونا جلوی سالن امتحانات دانشگاه اعتصاب می کنن و امتحان نمی دن. هشتادوچهاری ها یه کدی هستند که تو سیستم کثیف آموزش له شدند و چیزی ازشون نمونده! (ادبیات رو حال کردین!؟) بین هشتاد وچهاری ها وضع هشتادوچهاری های رشته ما: معارف اسلامی فرهنگ و ارتباطات از همه بدتره. ما همه درسهای بخش عربی مون یه ترم عقبه. باورتون می شه؟ همه هشتادوچهاری ها بدون این که قواعد رو تمام کنن دارن تفسیر می خونن. آشنایی با قواعد عربی خیلی به فهم ما از قرآن کمک می کنه. کد ۸۵ و کدهای بعد طبق برنامه با تمام شدن قواعد عربی و اندیشه اسلامی که دروس وقت گیری هستند به سراغ تفسیر خواهند رفت ولی ما هشتاد و چهاری ها خلاف برنامه یک ترم زودتر شروع کردیم که در مورد ما ارتبی ها باید بگم دو ترم زودتر!
خلاصه سال اولی که بودیم می گفتن کد بالایی بشید ساعتهای درسی تون با واحدهاتون یکی می شه. سال سومی شدیم ولی الان وضعمون از هشتاد و ششی ها هم بدتره! سیستم کثیفه! البته برای ما کثیف تر. و باز هم البته امید داریم کثیف تر نشه. سال اول ۴۰ ساعت کلاس ومباحثه داشتیم. سال اولی های فعلی ۳۳ ساعت و نیم!
ما ارتبی ها تنها هشتادوچهاری هایی هستیم که هنوز قرائت و ترجمه داریم. قرائت و ترجمه قرآن کریم ۱و ۲ که از ابداعات (قابل تقدیر و تشکر) بخش عربی برای کد ۸۴ و ما بعده، یه درس جالبیه که هر هفته امتحان داره! امتحاناتی که تاثیر اونا در معدل کمی بیشتر از چند هزارمه! کمی بیشتر از صفر! واقعا اینجا تازه می فهمیم: قطره قطره جمع شود.
ما بیچاره ها به تورمون مباحثه عربی خورد! آزمونک (امتحان هفتگی قواعد عربی!) خورد که خدا رو شکر این دومیه یه هفته درمیون شد! یعنی ظاهرا بخش دید امکاناتش رو نداره که هر هفته امتحان عربی هم بگیره.
مقرری های تفسیر هم جانفرساست. ولی می شه هر هفته خوند و تو امتحان هم نمره خوبی کسب کرد. ولی تهرانی های کد ۸۴ که از اعاظم و اوباش هستند، و همیشه فقط خود را می بینند، مانع برگزاری امتحان ماهانه شدند. مقرری ها کم نشد، هیچ، بیشتر هم شد. حتی برای امتحان میان ترم دو برابر امتحان داریم! دو سوره اسرا و کهف با هم! خدا به خیر بگذراند.
بگذریم! با همه اینها کد ۸۴ فرهنگ و ارتباطات همیشه کد سرفراز بوده و هست و خواهد ماند. در لابلای این همه سختی ها و مشکلات، دوام آورده و مورچه وار به جستجو و کسب علم و مهارت مشغول است. جالبه که درصد قبولی این کد در درس قواعدعربی ۳ (با استاد ارجمند آقای اسودی ) صد بوده. همه قبول شدند. فکر کنم این حادثه بی نظیر برای اولین بار اتفاق افتاده باشد. البته برای اولین بار هم بود که تو کلاس قواعد عربی ما فقط خود ما بودیم و از رشته های دیگه کسی نبود.