توجه: اونایی که تو فضای بحثهای غیر علمی رشته معارف اسلامی فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق نیستند؛ این مطلب رو نخونن! یا اگه می خونن نتیجه گیری نکنن! یا اگه می کننن نتیجه گیری شون رو هماهنگ کنن که دچار اشتباه نشن.
۱- تو رستوران نشسته بودیم. (نه اینکه امام صادقی ها تو رستوران غذا بخورن، نه! به سلف می گن رستوران!) بحث بود که دانشگاه باعث شده اساتید رشته معارف اسلامی فرهنگ و ارتباطات نتونن تو دانشگاه و در خدمت بچه های رشته بمونن و از دانشگاه یا دانشکده برن. آقای جبلی رو که ما هشتاد و چهاری ها اصلا ندیدیم. سردار رسانه ای جنگ سی و سه روزه لبنان هستند. دکتر رضی که شبکه العالم رو می گردونه. دکتر همایون که معاون وزیره. دکتر مهدوی کنی که دانشگاه رو می گردونه. (ایشون مدیر حوزه ریاست دانشگاه هستند.) دکتر فیاض که تحویلش نمی گیرن. دکتر باهنر هم که از ریاست دانشکده کنار رفت. دکتر الویری و دکتر عودی هم گرچه دکترای فرهنگ و ارتباطات نبودند ولی تو دانشکده فعال بودند. رفتند. فقط یه <آشنا> مونده. دکتر حسام الدین آشنا. طولانیش نکنم. آخره وقته سایت رو دارن می بندن. سر میز رستوران مشغول این حرفها که یکی گفت به هشتاد و ششی ها بگیم پروژه درس کارگاه رو درباره آقای آشنا بسازن! اسمش رو بذارن : <<آخرین بازمانده>>
چند ساعت بعد، سر میز شام
۲- خبر اومد که دکتر به سمت سخنگوی شورای عالی امنیت ملی (انرژی هسته ای!) منصوب شد!
خوشحال بودیم. گرچه ما (سیستم دانشگاه امام صادق) قدر دکتر آشنا رو نمی دونیم؛ هنوز هستند افرادی که می دونن. ناراحت بودیم که چرا درخت دانشگاه امام صادق این میوه های رسیده اش رو دور می اندازه؟ چرا ازشون استفاده نمی کنه؟ یادتون هست همین چند روز پیش بود که تو وبلاگ پاورقی نوشتم که حقوق دکتر آشنا، ابراهیم فیاض و... نصف شد! ؟
۳- نتیجه: فیلم آخرین بازمانده ساخته نمی شود!
ترم ها می گذرد، امتحان ها می آید... انتظار پایان ترم از نیمه ی تیرماه کشم!
این ترم هم با همه خوبی ها و بدی هایش تمام شد. شانزده هفته تحصیلی، یک هفته امتحانات ام پی تری میان ترم، سه هفته تعطیلات نوروز. فقط دو هفته امتحانات پایان ترم باقی مانده است.
همه می دونن خیلی طول کشید. همه فرسوده شدن! ترم خیلی سختی بود! اگه کسی بیست واحدی را که دانشکده ارائه داده بود، به طور کامل می گرفت؛ (مقل من که گرفتم) این ترم سی و هشت ساعت کلاس و مباحثه در هفته می داشت که واقعا زیاده. یعنی دو برابر واحد ها کلاس!
این ترم نه تنها ساعتش زیاد بود، بلکه درسهای وقت گیری هم داشت: کارگاه فناوری که یک ماه آخر همه را به خود اختصاص داد. (پروژه ساخت مستند گزارشی) قواعد عربی که همین جوری اش وقت گیره. دکتر آشنا و درس روان شناسی به سه شیوه وقت ما رو گرفت: متیوپ کردن هفتگی فصول، ترجمه اسلایدهای انگلیسی و گزارش تحقیق. (البته ما دانشجوییم و باید وقتمون رو برای درس بذاریم ولی همه می دونن باید فرصتهایی برای تحقیق و مطالعه آزاد، نفس کشیدن، مسافرت و از این جور چیزا هم باشه!) دکتر بشیر هم علاوه بر تکالیف هفتگی، میان ترم حسابی با خلاصه کردن پایان نامه وقت ما رو گرفت و الان هم منتظر تحقیق پایان ترم ماست. قرائت و ترجمه که هر هفته امتحان می گیرن! (یک هفته کتبی: ترجمه و تحلیل صرفی آیات و یک هفته شفاهی: قرائت ترتیل) و هر هفته مباحث جدید افزوده می شه. به طوری که نمره های هر هفته ار هفته قبل کمتره! اینجا (سایت) رو هم الان دارن می بندن! مگه می ذارن ما چیزی بنویسیم!
شنبه شروع امتحاناته که با پایان یافتن طرح شهید مطهری برای کد ما هم همراهه. طرحی که یان روزها به شهید مقرری هم معروف شده! آخه بعضی ها فقط از این طرح خوندن مقرری های هفتگی نصیبشون شد!